Press release Foundation (2020 – 2023) Dutch Below
In 2020 Jasper de Beijer followed a Mondriaan Fund residency at the Pompgemaal in Den Helder, the Netherlands. The artist used his working period to convert the old water pumping station into a self-designed castle; partly as a film set, partly as a 3D computer model. In the months following the residency, de Beijer has been working on a complete fantasy world that plays the leading role in this project. The story of this estate is told in a short film.
The estate around the pumping station resembles an island, a shielded place where the world seems to have no influence. This isolation amplified his feeling of powerlessness and lostness; his residence period coincided with the start of the Corona epidemic. That isolation, combined with his half-baked attempts to manage and control the building and grounds gave Jasper the artistic space to assume the role of lord of the castle – a caretaker who tries to preserve the grandeur of the castle and estate.
During extensive research into his own family tree, the artist found out that a relative was a baron who managed a country house 150 years ago. He was the first and last aristocrat of the family, his branch had no children. The character of this aristocrat served as the starting point for his character in the project.
De Beijer scanned the estate into the computer in 3D with a drone and used this computer model to adjust the terrain and building; a 19th century garden, hunting grounds, a coach house – everything needed to give the estate the right character.
Because the actual location and the computer version fit together seamlessly, De Beijer was able to combine film recordings made on set and location with his own 3D version of the building and grounds.
The protagonist tries to maintain the grounds as well as possible, to establish contact with the outside world and to keep out imaginary intruders. The aristocrat patrols guards, maintains fences, mans lookouts – and uses his limited military experience to make the most of it.
For the caretaker, the estate is still one of the pieces of Europe that belongs to the old world, and he will do everything he can to keep it that way. He tries to make contact with others like him in Europe via a refurbished radio transmitter, but his methods and call codes are outdated. In that sense, this project is almost the opposite of Jasper’s very first project in 2004, Buitenpost. There, the residents of the site kept control of foreign territory through their authority. Here the white man is a relic, thinking his own world is crumbling as he tries to preserve something that is long gone.
==================================================================
Persbericht Foundation (2020 – 2023)
In 2020 heeft Jasper de Beijer via het Mondriaanfonds een residentie in het Pompgemaal in Den Helder gevolgd. De kunstenaar heeft zijn werkperiode gebruikt om het oude watergemaal om te bouwen tot een zelf ontworpen kasteel; deels als filmset, deels als ruimte in de computer. In de maanden na de residentie is de Beijer bezig geweest om een volledige fantasiewereld op te bouwen die in dit project de hoofdrol speelt. In een korte film wordt het verhaal van dit landgoed verteld.
Het landgoed rond het gemaal heeft iets van een eiland, een afgeschermde plek waar de wereld geen invloed op lijkt te hebben. Deze isolatie voelde voor de kunstenaar ook aan als een vorm van machteloosheid en verlorenheid; zijn periode in de residentie viel samen met de start van de Corona epidemie.
Die isolatie, gecombineerd met zijn halfbakken pogingen om het gebouw en terrein te beheren en onder controle te krijgen gaf Jasper de artristieke ruimte om in de rol van kasteelheer te kruipen – een beheerder die de grandeur van het kasteel en landgoed probeert te behouden.
Tijdens uitgebreide research naar zijn eigen stamboom kwam de kunstenaar er achter dat een familielid baron is geweest die 150 jaar geleden een landhuis beheerde. Hij was de eerste en de laatste aristocraat van de familie, zijn tak kreeg geen kinderen. Het personage van deze aristocraat diende als uitgangspunt voor zijn personage.
Met een drone heeft de Beijer het landgoed in de computer in 3D ingescand en dit computermodel gebruikt om het terrein en gebouw aan te passen; een 19e eeuwse tuin, een jachtgebied, een koetshuis – alles wat nodig is om het landgoed het juiste karakter te geven.
Omdat de werkelijke plek en de computerversie ervan naadloos op elkaar passen kon De Beijer ter plekke gemaakte filmopnamen combineren met zijn eigen versie van het gebouw en terrein. De hoofdrolspeler probeert het terrein zo goed mogelijk te onderhouden, contact te leggen met de buitenwereld en imaginaire indringers buiten te houden. De aristocraat loopt wachtrondes, onderhoudt hekken, bemant uitkijkposten – en gebruikt zijn beperkte militaire ervaring om er het beste van te maken.
Voor de beheerder is het landgoed nog één van de stukjes Europa die bij de oude wereld horen, en hij zal er alles aan doen om dit zo te houden. Hij probeert via een opgeknapte radiozender contact te leggen met lotgenoten in Europa, maar zijn methodes en oproepcodes zijn verouderd. In die zin is dit project bijna het tegenovergestelde van Jasper’s allereerste project in 2004, Buitenpost. Daar hielden de bewoners van het terrein controle op vreemd gebied door hun autoriteit.
Hier is de witte man een reliek, die denkt dat zijn eigen wereld afbrokkelt terwijl hij iets probeert te behouden dat allang is verdwenen.